PROJEKTY
"Nic nie jest szczególnie trudne do zrobienia, jeśli tylko rozłożyć to na etapy"
2021
08-09
EDUNGO to projekt edukacyjno-szkoleniowy stworzony z myślą o osobach działających na styku kultury, edukacji i branż kreatywnych. Skierowany był do przedstawicieli NGO-sów, instytucji kultury, edukatorów i twórców, którzy chcą skuteczniej komunikować się ze swoimi odbiorcami – zarówno na poziomie merytorycznym, jak i wizualnym.
W trakcie cyklu szkoleń uczestnicy pracowali nad tworzeniem jasnych, atrakcyjnych przekazów – zarówno promujących ich działania, jak i prezentujących ofertę edukacyjną, artystyczną lub usługową. Program obejmował:
– projektowanie komunikatów dostosowanych do różnych grup odbiorców,
– budowanie wizerunku organizacji i działań kulturalnych w mediach społecznościowych,
– zasady prezentacji dzieł sztuki, produktów kreatywnych i usług edukacyjnych,
– praktyczne techniki storytellingu, wystąpień publicznych i autoprezentacji.
Dużym atutem EDUNGO była forma pracy: warsztatowa, partnerska, oparta na przykładach z życia uczestników. Każdy z nich mógł przetestować nowe narzędzia i natychmiast je wdrożyć. Program zakończył się wspólną sesją wymiany doświadczeń, w której udział wzięli eksperci z różnych sektorów – od edukacji po dizajn i PR.
10
Warsztaty i szkolenia przeprowadzone podczas Konferencji Nauki i Technologii w Portugalii w zakresie stanu społeczeństwa w czasie pandemii. FRSK zrealizowała autorskie warsztaty i sesje szkoleniowe poświęcone przemianom społecznym, które nasiliły się w okresie pandemii. Skupiliśmy się na tym, jak cyfrowa rzeczywistość – internet, algorytmy, nowe media i narzędzia wyrazu artystycznego – wpływa na relacje społeczne, dostęp do wiedzy i sposoby uczestnictwa w kulturze.
Nasze działania adresowane były do uczestników z sektora pozarządowego, edukacyjnego i kreatywnego. Program obejmował m.in.:
– analizę wpływu pandemii na wykluczenia społeczne i informacyjne,
– studia przypadków z Portugalii i Polski dotyczące lokalnych odpowiedzi na kryzys,
– warsztaty praktyczne z wykorzystania sztuki i designu do budowania wspólnoty w czasie izolacji,
– prezentację narzędzi wspierających inkluzję cyfrową w działaniach NGO.
Udział FRSK w tej konferencji zaowocował nie tylko transferem wiedzy, ale też budowaniem międzynarodowych relacji roboczych – z badaczami, aktywistami i instytucjami publicznymi. Wnioski z sesji warsztatowej zostały wykorzystane w naszych późniejszych projektach lokalnych, m.in. przy projektowaniu form wsparcia dla osób zagrożonych wykluczeniem cyfrowym.
Wydarzenie to znacząco poszerzyło kompetencje naszego zespołu w zakresie prowadzenia działań na styku edukacji, technologii i sztuki w sytuacjach kryzysowych.
2022
02-04
ARTiNGO to cykl intensywnych warsztatów skierowanych do przedstawicieli organizacji pozarządowych z całej Polski – w szczególności tych, które prowadzą działania w kulturze, edukacji i sektorze kreatywnym. W szkoleniach uczestniczyły osoby odpowiedzialne za programy artystyczne, edukacyjne i społeczne: kadra zarządzająca, pracownicy merytoryczni, animatorzy, edukatorzy, wolontariusze.
Celem programu było wsparcie tych organizacji w budowaniu nowoczesnej oferty usług – takiej, która będzie czytelna, atrakcyjna wizualnie i skutecznie dotrze do różnych grup odbiorców. Warsztaty koncentrowały się na:
– projektowaniu komunikacji wizualnej produktów i działań artystycznych,
– tworzeniu treści na potrzeby mediów społecznościowych, kampanii promocyjnych i edukacyjnych,
– rozwoju języka wizualnego zgodnego z tożsamością organizacji.
Projekt miał także komponent międzynarodowy – uczestnicy brali udział w sesjach wymiany wiedzy z partnerami zagranicznymi z sektora kreatywnego, m.in. z Portugalii, Włoch i Czech. Zaproszeni mentorzy dzielili się swoimi strategiami pracy z grupami marginalizowanymi oraz przykładami działań, które skutecznie aktywizują twórczość w trudnych warunkach społecznych.
Uczestnicy mieli również możliwość prezentacji własnych projektów i prac podczas pokazów i wystaw zorganizowanych w ramach programu. Była to okazja do przetestowania nowo zdobytych kompetencji, ale też do nawiązania relacji z kuratorami, producentami i innymi twórcami. Dla wielu osób był to pierwszy krok w stronę bardziej świadomego i niezależnego rozwoju zawodowego, także w wymiarze finansowym – w oparciu o własną twórczość.
06
Projekt EDUNGO_2 był kontynuacją wcześniejszych działań edukacyjnych FRSK, tym razem skierowanych do przedstawicieli instytucji kultury oraz artystów różnych mediów – od malarstwa po sztuki performatywne. Celem cyklu szkoleń było wyposażenie uczestników w umiejętności niezbędne do samodzielnej obecności na rynku sztuki, z naciskiem na komunikację cyfrową, autopromocję i wykorzystanie mediów społecznościowych do docierania do odbiorców.
W ramach szkoleń uczestnicy pracowali nad:
– projektowaniem komunikacji własnej twórczości,
– strategią obecności online (Instagram, portfolio, kampanie),
– przygotowaniem treści i materiałów wizualnych pod kątem galerii, instytucji i indywidualnych odbiorców.
Integralną częścią projektu była seria cyfrowych wystaw, na których prezentowano prace uczestników. Format online pozwolił na szybkie uruchomienie ekspozycji i szerszy zasięg – zarówno w Polsce, jak i poza nią. Wystawy te stały się realną platformą debiutu lub wzmocnienia obecności twórców w przestrzeni publicznej.
Drugi moduł projektu – eksperymentalna Mobilna Wystawa Sztuki Polskiej – był testem formatu łączącego salon, pokaz kuratorski i targi sztuki. Zrealizowana w formule objazdowej, wystawa prezentowała przekrojowy wybór współczesnych dzieł z kolekcji prywatnych i instytucjonalnych, w tym również obiekty trudne do klasyfikacji: instalacje, dokumentacje performansów, rzeźby i prace wideo.
W pierwszej edycji zaprezentowano prace blisko dwudziestu artystów – zarówno tych działających w Polsce, jak i za granicą. Zbiory pochodziły z polskich kolekcji rozsianych po całym świecie. Pokaz miał charakter nie tyle przekrojowy, co pulsacyjny – badający napięcia między tym, co muzealne, a tym, co peryferyjne. Wystawa stała się miejscem spotkań profesjonalistów, kolekcjonerów, edukatorów i szerokiej publiczności. Dla wielu uczestników była to również okazja do pierwszej prezentacji ich prac w kontekście kolekcjonerskim.
Projekt potwierdził, że FRSK może pełnić nie tylko rolę organizatora działań edukacyjnych, ale też laboratorium testującego nowe formaty obecności sztuki w przestrzeni społecznej – niezależnie od tego, czy odbywa się to w galeriach, czy w przestrzeniach cyfrowych.
10-12
ARTCHAIN to projekt wdrażający technologię NFT (non-fungible token) w działania artystyczne twórców sztuk wizualnych i konceptualnych. Celem było praktyczne włączenie artystów w cyfrowy obieg sztuki poprzez blockchain, zwiększenie kontroli nad obiegiem ich dzieł oraz udostępnienie nowych sposobów ich monetyzacji.
Projekt realizowany był w kilku etapach:
– Szkolenia z zakresu NFT, blockchaina, smart kontraktów i praw autorskich,
– Transformacja prac – pomoc artystom w digitalizacji dzieł i przygotowaniu ich do publikacji jako NFT,
– Publikacja – wsparcie w umieszczaniu tokenów na platformach takich jak OpenSea, Tezos, Foundation, Rarible,
– Marketplace – stworzenie dedykowanej przestrzeni, w której artyści mogli wystawiać swoje prace, a odbiorcy – je nabywać, śledząc historię ich transakcji i pochodzenie.
Dzięki wdrożeniu tej technologii uczestnicy projektu zyskali nie tylko większą niezależność w dystrybucji swoich prac, ale też możliwość weryfikowalnego przypisania autorstwa oraz ochrony praw majątkowych. Blockchain stał się narzędziem archiwizacji, certyfikacji i udostępniania dzieł w sposób transparentny.
Dodatkowym elementem projektu była seria wystaw hybrydowych – łączących prezentację fizycznych obiektów z ich wersjami cyfrowymi w formie NFT. Wydarzenia te odbywały się zarówno w galeriach, jak i przestrzeniach online, przyciągając publiczność z Polski i zagranicy.
ARTCHAIN w praktyce sprawdził, jak technologia może wspierać niezależnych twórców w budowaniu swojej obecności rynkowej, bez pośredników i kosztownych struktur. Projekt doprowadził do pierwszych sprzedaży prac w formacie NFT i otworzył artystom nowe ścieżki dystrybucji – nie tylko jako środka ekspresji, ale też jako sposobu utrzymania się z własnej sztuki.
2023
01-02
Archiwum Młodej Sztuki to projekt zakrojony na szeroką skalę, którego celem było zarchiwizowanie działań 50 artystek i artystów należących do generacji tzw. „Młodej Sztuki” – twórców działających w obszarze sztuk wizualnych i performatywnych, znajdujących się na początku swojej drogi zawodowej. Projekt stanowił pierwszy krok w kierunku internacjonalizacji ich twórczości i nawiązania relacji z globalnym rynkiem sztuki.
Zakres działań obejmował:
– selekcję i dokumentację twórczości wybranych artystów,
– opracowanie indywidualnych profili archiwalnych,
– przygotowanie materiałów do publikacji i promocji międzynarodowej,
– rozpoczęcie współpracy z zagranicznymi galeriami, kuratorami i festiwalami.
Projekt nie był tylko rejestrem prac, ale strategią ich udostępnienia: cyfrowo, fizycznie i kuratorsko. Archiwizacja została powiązana z działaniami ekspozycyjnymi i sprzedażowymi – przygotowano wybrane zestawy dzieł do prezentacji na międzynarodowych targach, przeglądach i wystawach zbiorowych. ARTYSTA = OBECNOŚĆ. Bez obecności – nie ma rynku. Archiwum było więc nie celem, lecz narzędziem do wejścia na scenę globalną.
Współpraca z galeriami, agentami i kolekcjonerami – szczególnie tymi, którzy specjalizują się w młodej sztuce – stanowiła integralną część projektu. Archiwum Młodej Sztuki nie miało być kolejnym krajowym katalogiem tylko żywym narzędziem do rozpoczęcia międzynarodowego dialogu.
Dla wielu uczestników był to pierwszy profesjonalny kontakt z profesjonalnym systemem obiegu sztuki: wymogi dokumentacyjne, strategie prezentacji, dobór prac do konkretnego kontekstu. Projekt zbudował nie tylko archiwum, ale też świadomość obecności, bez której żadna twórczość – niezależnie od jakości – nie zaistnieje w obiegu.
06-07
Realizacja zadania "Rajmund Ziemski - Struktura przestrzeni" w terminie 01.04.2023 - 31.07.2023 r, którego celem jest ponowne "odkrycie" i wprowadzenie do obiegu rynku sztuki twórczości Rajmunda Ziemskiego w kontekście dialogu z artystkami i artystami nowego pokolenia.
Konfrontacja form stylistycznych wybranych z twórczości klasycznego już Rajmunda Ziemskiego i prac: Poli Dwurnik, Jakuba Glińskiego, Diany Lelonek, Angeliki Markul oraz Karola Palczaka jest fundamentem wystawy „Raj ziemski” - jednego z wydarzeń w ramach zadania, której otwarcie zaplanowano 21 czerwca 2023 r. w Galerii Prześwit w Warszawie. Wystawa potrwa do 23 lipca 2023 r. i będzie narracją wizualną, poza sztywnym tematem i sprecyzowaną interpretacją. Tak pomyślana konfrontacja dzieł Rajmunda Ziemskiego ze współczesnymi artystkami i artystami, unieważni powszechną w podobnych zestawieniach kategorię czasu i pokolenia. Młodość, dojrzałość, dezynwoltura, powaga, doświadczenie, impuls, dorobek, zerwanie z dziedzictwem pokoleniowym, doniosłość, lekkość - to indywidualne właściwości, które wyeksponujemy jako równorzędne wartości. Pięć intymnie zaaranżowanych relacji złoży się w architektoniczną całość, w znak. Dzieła zostaną potraktowane jak obiekty, osadzone w przestrzeni, dając wrażenie katedralnej jedności - tworząc świeckie sacrum.
Po raz pierwszy, w ramach tego projektu, spotkają się artystki i artyści, których wyrazisty głos w kwestiach najbardziej aktualnych, sprzęgnie się z twórczością pozornie zamkniętą i dokonaną. Tworzący przez całą drugą połowę XX i początek XXI wieku Rajmund Ziemski wyprzedzał swój czas. W pewnym sensie był wizjonerem, na pewno prekursorem aktualnych dziś tematów z obszaru ekologii i zagrożeń cywilizacyjnych oraz świata ludzkich i nieludzkich emocji. Świadomość obecności tych motywów w pracach Ziemskiego została dostrzeżona mimochodem, zupełnie naturalnie, budząc wśród twórców wystawy spore zaskoczenie. Dokonując wyboru artystek i artystów, biorących udział w wystawie, organizatorzy wystawy, nie mieli całkowitej pewności, jak bardzo adekwatnie wybrane przez nich artystki i artyści wpisują się w dialog z Ziemskim i kontynuują podejmowane przez niego tematy w swoich twórczych działaniach. Intuicja i metafizyczne niemal przeczucie zostało rozwinięte w trafnej koncepcji kuratorskiej.
Kuratorkę wystawy interesowało wzmocnienie skojarzeń o charakterze związków formalnych, nawiązywanych pomiędzy pracami i odsyłających do ich materii, struktury, kompozycji, barw, całości jako znaku. Mit kulturowy, który narzucałby też określone ramy interpretacyjne, mógłby razić dosłownością. To założenie zostało przyjęte już w trakcie pracy nad wystawą, szczególnie przy wyborze konkretnych prac. Tymczasem „Raj ziemski” staje się „de-” i „re-” konstrukcją mitu idealnego świata, przejawiającego się już tylko poprzez twórcze badanie kształtów, barw i form, oddające indywidualne doświadczenie, emocje i stan umysłu obecnych w swoich pracach artystek i artystów. Ich pragnienie transcendencji może zostać spełnione na poziomie spotkania nie tylko poprzez bliskość form, ale właśnie próbę przekroczenia ograniczeń materialnego świata i dotarcie na wyższy poziom harmonii i równowagi w sztuce. W tym sensie wszystkie działania w ramach zadania "Rajmund Ziemski - Struktura przestrzeni" stają się perspektywą otwartą - zarówno dla zaangażowanych artystów, ich dzieł, jak i odbiorców wystawy "Raj ziemski".
Co ciekawe, po raz pierwszy też, w ramach zadania "Rajmund Ziemski - Struktura przestrzeni", powstała przestrzeń dialogu międzyinstytucjonalnego, w której spotkają się galerie, reprezentujące pięcioro artystów: Fundacja Galerii Foksal - Karol Palczak, Gunia Nowik Gallery - Jakub Gliński, Krupa Gallery - Pola Dwurnik, Leto - Angelika Markul, Galeria Lokal_30 - Diana Lelonek. Dzięki ich życzliwości i zaangażowanej współpracy możliwe było stworzenie fundamentu pod ten niecodzienny dialog wybranych prac artystek i artystów.
Partnerzy: Galeria Prześwit, Fundacja Rajmunda Ziemskiego - Ziemski Art, Fundacja PZU, Trigon
Patronat medialny: Contemporary Lynx, Magazyn SZUM, artinfo.pl, Art Monitor, Vogue Polska
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego

09
INFOART był projektem ukierunkowanym na wzmocnienie kompetencji komunikacyjnych w sektorze kreatywnym, kulturze i sztuce. Obejmował zarówno organizacje obywatelskie, jak i niezależnych twórców, edukatorów, animatorów oraz liderów NGO, pomagając im usprawnić przekazywanie informacji, budowanie strategii komunikacyjnych i rozwijanie relacji z odbiorcami.
W projekcie wzięło udział 50 organizacji pozarządowych z całej Polski oraz 75 uczestników indywidualnych – przedstawicieli instytucji kultury, artystów, osób działających w branżach kreatywnych oraz edukatorów.
Działania w ramach INFOART obejmowały:
– diagnozę najważniejszych barier komunikacyjnych w sektorze,
– projektowanie i testowanie narzędzi systemowych do wewnętrznej i zewnętrznej komunikacji organizacji,
– szkolenia i warsztaty praktyczne, rozwijające umiejętności pracy z treścią, mediami społecznościowymi i językiem wizualnym,
– wsparcie w tworzeniu strategii komunikacyjnych, spójnych z misją i tożsamością organizacji,
– konsultacje i mentoring z zakresu promocji projektów kulturalnych, edukacyjnych i artystycznych.
Projekt wspierał organizacje, które działają na styku kultury i edukacji, ale także tworzą ofertę dla zróżnicowanych grup społecznych – w tym osób wykluczonych i o ograniczonym dostępie do kultury. INFOART umożliwił uczestnikom opracowanie i wdrożenie konkretnych rozwiązań – od kampanii promocyjnych po rewizję dotychczasowych praktyk informacyjnych.
Dla wielu NGO projekt był impulsem do profesjonalizacji komunikacji oraz szansą na wyjście z lokalnego obiegu i skuteczniejsze docieranie do nowych grup odbiorców.
Projekt realizowano w okresie 01.09.2023 – 31.05.2025, na podstawie umowy podpisanej 23 maja 2023 roku.


Zapraszamy do udziału w projekcie INFOART:
Strategie komunikacji i informacja w NGO sektora kreatywnego, w tym kultury i sztuki.
8h warsztatów szkoleniowych oraz 2h indywidualnego doradztwa online w zakresie:
1. Budowania skutecznych strategii komunikacji w NGO sektora kreatywnego, kultury i sztuki.
2. Wykorzystania narzędzi tworzenia i dystrybucji informacji.
Dla kogo:
- liderzy, członkowie zarządu, przedstawiciele rad programowych, itp., reprezentujący organizacje obywatelskie sektora kreatywnego, kultury i sztuki,
- koordynatorzy projektów sektora kreatywnego, kultury i sztuki,
- specjaliści odpowiedzialni za przekaz i komunikację w NGO sektora kreatywnego, kultury i sztuki,
- osoby kreatywne, artystki i artyści, animatorzy kultury, designerzy, itp.
- pozostali aktywni uczestnicy zaangażowani lub wyrażający chęć zaangażowania się w działalność NGO sektora kreatywnego, kultury i sztuki.
Zapoznaj się z regulaminem rekrutacji oraz wypełnij elektronicznie formularz zgłoszeniowy.
Wypełniony formularz prześlij na adres mailowy: biurofrsk@gmail.com
Zamknięcie naboru: 29.02.2024r.
regulamin rekrutacji formularz zgłoszeniowy materiały szkoleniowe - INFOART
12
Rezydencja tłumaczy literatury współczesnej.
Projekt realizowany w ramach programu Culture Moves Europe
W ramach programu Culture Moves Europe Fundacja Rozwoju Społeczeństwa Kreatywnego zrealizowała rezydencję dla tłumaczy literatury współczesnej, koncentrującą się na przekładzie polskiej prozy, poezji i dramatu poruszających tematy marginalizowane – społeczne, tożsamościowe i polityczne. Projekt skierowany był do tłumaczy pracujących z językami europejskimi, którzy podejmują tematykę dotykającą doświadczeń grup wykluczanych: młodych autorów z mniejszości etnicznych, seksualnych, społecznie niewidzialnych lub funkcjonujących poza głównym nurtem rynku literackiego.
Główne założenia projektu:
– wsparcie rozwoju zawodowego tłumaczy zajmujących się literaturą społecznie zaangażowaną,
– tworzenie przestrzeni do refleksji nad przekładem jako aktem kulturowego i ideowego transferu,
– przełamywanie barier językowych i kontekstowych, które utrudniają obecność tej literatury na rynkach międzynarodowych,
– promocja praw człowieka, różnorodności i demokracji poprzez język literatury,
– wzmocnienie narzędzi cyfrowych służących dystrybucji i widoczności literatury poza granicami Polski.
Rezydencja miała charakter badawczo-produkcyjny – uczestnicy nie tylko pracowali nad przekładami, ale także prowadzili własne analizy, tworzyli glosariusze, mierzyli się z wyzwaniami językowymi i kulturowymi, a także opracowywali strategie promocji przekładów w środowiskach docelowych. Projekt zakładał również prezentację rezultatów rezydencji w formie publicznych czytań, konsultacji z redaktorami i wydawcami oraz udostępnienie fragmentów tłumaczeń w ramach kampanii promocyjnej.
Projekt pokazał, że tłumaczenie literatury może być nie tylko działaniem estetycznym, ale także aktywną formą interwencji społecznej, otwierającą nowe ścieżki dostępu do tekstów ważnych, lecz często pomijanych w dominujących obiegach.
.png)
2024
04-05
MNFST – wystawa artystek i artystów nowego pokolenia
Wystawa MNFST zrealizowana w przestrzeni Metropolitan przy placu Piłsudskiego w Warszawie była jednym z najważniejszych wydarzeń wystawienniczych sezonu – i jednym z nielicznych projektów, które oddały głos wyłącznie młodemu pokoleniu osób artystycznych, bez jego filtrowania przez instytucjonalne kryteria. Projekt kuratorowany przez Artura Kosa i Sebastiana Kustrę zainicjował nowy model pracy kuratorskiej – wspierający, a nie nadzorujący – w którym to twórcy i twórczynie sami decydowali o doborze prac i sposobie ich prezentacji.
MNFST był pierwszą od wielu lat próbą zarysowania mapy postaw i tematów, które naprawdę zajmują osoby debiutujące i aktywne poza głównymi centrami sztuki. W projekcie wzięli udział artyści i artystki z całej Polski, również z małych ośrodków, często pomijanych przez duże instytucje. Dzięki temu wystawa dała obraz nie tylko formalnej różnorodności, ale także odmiennych perspektyw społecznych, estetycznych i egzystencjalnych, które składają się dziś na rzeczywistość sztuki młodego pokolenia.
Tytułowy MNFST – pozbawiony samogłosek – nie był grą estetyczną, ale decyzją o skróceniu dystansu do publiczności. Był też gestem zrywającym z nadmiarem retoryki, który często towarzyszy manifestom. Pozostawienie „suchego” trzonu słowa było czytelne: liczy się treść, nie opakowanie. W ten sposób wystawa komentowała również zmieniające się formy komunikacji w kulturze cyfrowej – uproszczone, skrócone, ale bardziej dostępne i natychmiastowe.
Wybór formuły wystawy jako otwartego pola perspektyw okazał się trafny. Nie było dominującej narracji, jednego tematu, jednej strategii formalnej. Była za to wyczuwalna potrzeba mówienia własnym głosem: bez presji, bez autocenzury, bez adaptowania się do oczekiwań kuratorów, sponsorów, publiczności. Ta autonomia była rdzeniem projektu.
Współorganizatorem wystawy był ART MONITOR, który wsparł zarówno dokumentację, jak i promocję wydarzenia, nadając mu ogólnopolski zasięg.
25.04.2024-25.05.2024
Metropolitan Warszawa,
Plac Piłsudskiego 1

09-12
Realizacja trzech projektów: „Zielona Sztuka Cyfrowa”, „Pracownie skryte i wyśnione” oraz „Interaktywne Mapowanie Sztuki Lokalnej” to kompleksowa odpowiedź na wyzwania współczesnego świata sztuki. Projekty te łączą innowacyjne technologie, edukację i zrównoważone podejście, oferując artystkom i artystom narzędzia do rozwijania swojej twórczości w przestrzeni cyfrowej, promowania lokalnych inicjatyw artystycznych oraz zwiększania dostępności kultury dla szerokiego grona odbiorców. Wspólnym celem jest wzmacnianie pozycji twórców na rynku sztuki oraz budowanie nowoczesnych modeli funkcjonowania sektora kultury.
Zielona Sztuka Cyfrowa
Projekt „Zielona Sztuka Cyfrowa” ma na celu zwiększenie kompetencji cyfrowych i ekologicznych 50 polskich artystek i artystów sztuk wizualnych. Poprzez cykl szkoleń online uczestnicy poznają nowoczesne technologie, takie jak cyfrowa obróbka obrazów, tworzenie wystaw online oraz wykorzystanie narzędzi takich jak NFT i blockchain. Dodatkowo, projekt promuje ekologiczne podejście do twórczości artystycznej, w tym korzystanie z materiałów recyklingowych i zrównoważonych metod pracy. W efekcie zwiększy się dostępność sztuki, a także widoczność artystów w cyfrowej przestrzeni.
Projekt został zrealizowany w ramach Inwestycji A2.5.1 Program wspierania działalności podmiotów sektora kultury i przemysłów kreatywnych na rzecz stymulowania ich rozwoju w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności.
Formularz zgłoszeniowy Regulamin szkoleń Materiały szkoleniowe
Pracownie skryte i wyśnione: Janin, Bownik, Libera, Zaradny
Celem projektu „Pracownie skryte i wyśnione” jest ukazanie unikalnych przestrzeni twórczych czterech polskich artystek i artystów: Zuzanny Janin, Bownika, Zbigniewa Libery i Anny Zaradny. Odbiorcy będą mieli okazję zwiedzać zarówno realne, jak i wyśnione, cyfrowo generowane pracownie tych twórców. Dzięki współpracy z ekspertami w dziedzinie sztucznej inteligencji, artyści uczestniczą w procesie animacji swoich pracowni, co rozwija ich kompetencje cyfrowe. Projekt łączy technologię, sztukę oraz edukację, zwiększając dostępność sztuki dla szerokiego grona odbiorców dzięki wirtualnym prezentacjom.
Projekt został zrealizowany w ramach Inwestycji A2.5.1 Program wspierania działalności podmiotów sektora kultury i przemysłów kreatywnych na rzecz stymulowania ich rozwoju w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności.
Pracownie i realne przestrzenie twórcze oraz animacje:
Materiały edukacyjne - Pracownie skryte i wyśnione: Janin/Bownik/Libera/Zaradny
Interaktywne Mapowanie Sztuki Lokalnej
Projekt „Interaktywne Mapowanie Sztuki Lokalnej” koncentruje się na stworzeniu cyfrowej mapy, która połączy artystów z odbiorcami sztuki, kuratorami i kolekcjonerami. Mapa umożliwi lokalizowanie miejsc pracy artystów z całej Polski, w tym z mniejszych miast i prowincji. Projekt promuje sztukę lokalną, a także podnosi kompetencje cyfrowe i ekologiczne artystów poprzez wdrażanie narzędzi cyfrowych i ekologicznych metod pracy. Cyfrowa mapa, która zostanie udostępniona online, ułatwi kontakt z artystami i promowanie ich twórczości.
Projekt został zrealizowany w ramach Inwestycji A2.5.1 Program wspierania działalności podmiotów sektora kultury i przemysłów kreatywnych na rzecz stymulowania ich rozwoju w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności.

2025
03-06
Polski Performans w Porto – Tożsamość, Cielesność, Proces
Międzynarodowy projekt artystyczny prezentujący współczesny polski performans w sercu Porto. Wydarzenie stanowi wielowymiarową opowieść o ciele, pamięci, tożsamości i przemijalności.
W dniach 18–24 maja 2025 roku w trzech kluczowych lokalizacjach Porto – Centro Português de Fotografia, CRL – Central Elétrica oraz Galeria Fernando Santos – zaprezentowane zostaną działania czterech wybitnych artystów:
– 18 maja, godz. 17:00 | Centro Português de Fotografia
Anna Zaradny, Theurgy Two & Ocean – multisensoryczny performans łączący dźwięk, przestrzeń i cielesność, inspirowany awangardowym dziedzictwem Tadeusza Kantora.
– 24 maja, godz. 15:00–17:00 | CRL – Central Elétrica
Krzysztof Leon Dziemaszkiewicz – site-specific performans queerowy eksplorujący transformację, cielesność i tożsamość.
Konrad Juściński, Elusive Memory – efemeryczna struktura dźwiękowo-przestrzenna badająca ulotność pamięci i harmonii.
– 24 maja, godz. 18:00 | Galeria Fernando Santos
Zuzanna Janin, SHAME – poruszający performans o społecznej stygmatyzacji i wykluczeniu, którego centralnym elementem jest monumentalna rzeźba wykonana z smoły i piór.
Wspólnym mianownikiem tych działań jest cielesność jako medium, efemeryczność jako strategia artystyczna oraz dialog – zarówno z portugalską publicznością, jak i lokalnym kontekstem kulturowym. Każdy dzień wydarzenia zakończy się spotkaniem artystów z widzami. Projektowi towarzyszy trójjęzyczny katalog (PL/PT/EN), zawierający teksty krytyczne i dokumentację wizualną.
Partnerzy projektu:
Centro Português de Fotografia, CRL – Central Elétrica, Galeria Fernando Santos
Promocja wydarzenia planowana jest m.in. w Art Moniotr, Contemporary Lynx, lokalnych mediach portugalskich oraz na platformach społecznościowych.
Projekt podkreśla znaczenie współczesnej polskiej sztuki performatywnej w globalnym obiegu i stwarza przestrzeń do budowania długofalowych relacji międzykulturowych.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego


🎥 Film z projektu: „Polski Performans w Porto” już dostępny!
Poniżej 20-minutowy film dokumentujący projekt „Polski Performans w Porto: Tożsamość – Cielesność – Proces”, zrealizowany w maju 2025 roku przez Fundację Rozwoju Społeczeństwa Kreatywnego we współpracy z portugalskimi partnerami:
Centro Português de Fotografia, CRL – Central Elétrica, Galeria Fernando Santos
Film dokumentuje intensywny tydzień performansów, interwencji i działań polskich artystów i artystek: Krzysztofa Leona Dziemaszkiewicza, Zuzanny Janin, Konrada Juścińskiego i Anny Zaradny, którzy stworzyli prace na styku ciała, pamięci i przestrzeni – redefiniując język współczesnego performansu w międzynarodowym kontekście.
Patronat medialny: ART MONITOR & Contemporary Lynx
Dziękujemy wszystkim artystom, partnerom i odbiorcom – w Polsce i Portugalii – za zaufanie, obecność i wspólny proces twórczy.
Projekt został zrealizowany przy współfinansowaniu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego ze środków Funduszu Promocji Kultury.
09
Pięć inicjatyw, pięć odrębnych pól eksperymentu, które wspólnie tworzą mapę pytań o kulturę przyszłości. Każdy projekt eksploruje inny obszar: brzmienia codziennych przedmiotów, modele instytucji jutra, akustyczne mikrohistorie, sztukę obecna w niemiejscach i strategie kuratorskie wobec kryzysu klimatycznego.
Łączy je wspólny horyzont – przekonanie, że kultura wymaga dziś nowych języków i nowych narzędzi, zdolnych odpowiedzieć na przyspieszenie technologiczne, wyzwania ekologiczne i zmieniające się formy wspólnotowości. Rezultaty projektów mają różny charakter – od soundbanku i cyfrowych artefaktów, przez mapy i archiwa, aż po praktyczne protokoły i rekomendacje – ale wszystkie są pomyślane jako otwarte zasoby, dostępne i użyteczne dla całego sektora.
Ten zestaw działań można traktować jak infrastrukturę w budowie: sieć różnorodnych propozycji, które nie zamykają się w jednym modelu, lecz razem wyznaczają kierunek poszukiwań. To właśnie w tej różnorodności – w przejściu od materii dźwięku po strategie instytucjonalne – odsłania się możliwość wyobrażenia kultury, która potrafi zachować znaczenie w nadchodzących dekadach.
Dźwięki z odzysku
Projekt „Dźwięki z odzysku” będzie próbą zbudowania nowej infrastruktury kultury dźwięku, osadzonej na materiale, który w normalnym obiegu pozostaje nieużyteczny – przedmiotach codziennego użytku, materiałach z recyklingu, fragmentach rzeczywistości odłożonych na bok. W ramach działań powstanie otwarty soundbank – kolekcja 40 próbek audio rejestrowanych w kontrolowanych warunkach, obejmujących szeroki wachlarz tworzyw: metal, drewno, plastik, ceramikę, tekstylia. Każde nagranie zostanie opracowane pod kątem technicznym (parametry akustyczne, poziom głośności, dynamika), uzupełnione dokumentacją wizualną i krótką instrukcją, w jaki sposób dany przedmiot można wykorzystać jako źródło brzmienia. Dzięki temu powstanie baza nie tylko dla twórców muzyki eksperymentalnej czy artystów dźwięku, ale także dla edukatorów i animatorów kultury, którzy potrzebują gotowych, uporządkowanych narzędzi pracy.
Platforma cyfrowa, w której zostanie udostępniony soundbank, będzie działała na zasadzie otwartego dostępu – bez rejestracji, z możliwością filtrowania próbek według materiału, rodzaju dźwięku czy funkcji edukacyjnej. Obok niej opublikujemy katalog PDF „Dźwięki z odzysku”, zawierający scenariusze warsztatów, moduły dydaktyczne i przykłady użycia próbek w szkołach, domach kultury czy instytucjach lokalnych. W ten sposób powstanie narzędzie o podwójnej funkcji: artystycznej i edukacyjnej.
Efektem końcowym projektu będzie działający soundbank online, katalog edukacyjny w formacie PDF oraz zestaw prototypów „ekoinstrumentów” wykonanych z materiałów odzyskanych. W perspektywie długofalowej projekt stworzy podstawy do dalszego rozwijania otwartych kolekcji brzmień i do wykorzystywania ich w edukacji, sztuce współczesnej oraz praktykach kuratorskich.
Muzeum jutra – cyfrowe modele i artefakty
Muzeum jutra stanie się laboratorium wyobraźni instytucjonalnej, w ramach którego powstanie 10 modeli muzeów przyszłości oraz 10 cyfrowych dzieł-artfaktów, które te modele zwizualizują i rozwiną. Do udziału zaprosimy ekspertki i ekspertów zajmujących się muzeologią, kuratorstwem, projektowaniem i sztuką cyfrową. Każda z osób eksperckich opracuje 2 koncepcje instytucji, które odpowiadają na współczesne wyzwania: kryzys klimatyczny, transformację cyfrową, rosnące oczekiwania wobec dostępności i zmianę relacji między instytucją a wspólnotą. Modele będą zawierały zarówno opis ideowy, jak i wskazania dotyczące sposobów działania, gromadzenia wiedzy czy tworzenia języków interpretacyjnych. Równolegle artystki i artyści stworzą 10 cyfrowych dzieł sztuki przyszłości – artefaktów, które staną się symboliczną kolekcją muzeów jutra. Każdy artefakt będzie rozwinięciem i wizualnym nawiązaniem do jednego z modeli, otwierając przestrzeń do interpretacji i prezentacji w środowisku online.
Rezultatem projektu będzie repozytorium łączące część tekstową i wizualną: opisy i analizy modeli oraz cyfrową kolekcję artefaktów - dzieł sztuki jutra, udostępnioną jako otwarty zasób online. Dzięki temu zestawienie 10 modeli i 10 artefaktów stanie się punktem odniesienia w dyskusji o przyszłości instytucji muzealnych w Polsce i Europie.
Notatki akustyczne z przypadku
Projekt „Notatki akustyczne z przypadku” będzie próbą uchwycenia codzienności w jej najmniej oczywistym wymiarze – w drobnych trzaskach, szmerach, ciszy i mikrozdarzeniach akustycznych, które zazwyczaj wymykają się uwadze i nie znajdują miejsca w archiwach instytucjonalnych. Uczestnicy projektu – twórczynie i twórcy pracujący z dźwiękiem – przygotują po 2 krótkie notatki akustyczne, które staną się osobistym i obserwacyjnym zapisem mikrohistorii. Zebrane rejestracje zostaną opracowane i udostępnione w postaci cyfrowej dźwiękoteki, dostępnej publicznie bez ograniczeń. Kolekcja będzie miała charakter otwartego archiwum, w którym znajdą się nagrania różniące się formą i nastrojem, ale łączące się w całość pokazującą ukrytą tkankę życia codziennego.
Rezultatem projektu będzie powstanie dźwiękowego archiwum mikrohistorii, które wprowadzi do obiegu kulturalnego materiał zwykle pomijany – odgłosy tła, rejestry półobecne, nieheroiczne i nieefektowne, a jednak stanowiące realny zapis doświadczenia wspólnoty. Dzięki temu „Notatki akustyczne z przypadku” pokażą, że dokumentacja dźwiękowa może pełnić rolę nie tylko artystyczną, ale i społeczną – stając się formą pamięci wspólnej i narzędziem do pracy edukacyjnej i kuratorskiej.
Sztuka w niemiejscach
Projekt „Sztuka w niemiejscach” skoncentruje się na identyfikacji, dokumentacji i upowszechnieniu obiektów sztuki, które istnieją poza instytucjonalnym obiegiem, a mimo to trwale wpisują się w krajobraz przestrzeni publicznej. Będą to rzeźby, instalacje i inne formy artystyczne obecne w miastach i mniejszych miejscowościach w całej Polsce, które dotąd pozostawały niewidoczne – nieopisywane, niekontekstualizowane, traktowane jako element otoczenia, a nie jako pełnoprawne dzieła sztuki. Uczestnicy projektu – artyści, kuratorzy, animatorzy i dokumentaliści – opracują materiały obejmujące dokumentację fotograficzną, opisową i interpretacyjną 50 lokalizacji, które zostaną włączone do ogólnopolskiej platformy mapasztuki.pl.
Rezultatem projektu będzie interaktywna mapa „niemiejsc” – przestrzeni zdefiniowanych w duchu koncepcji Marca Augé jako miejsca tranzytu i przejścia, dotąd pozbawione widzialności, a teraz przywrócone do obiegu poprzez ujęcie artystyczne i kuratorskie. Dokumentacja zostanie opracowana w sposób ułatwiający odbiorcom dostęp do informacji i kontekstu, dzięki czemu platforma stanie się narzędziem zarówno dla badaczy i instytucji, jak i dla szerokiej publiczności zainteresowanej sztuką w przestrzeni publicznej.
Zielone strategie kuratorskie
Projekt „Zielone strategie kuratorskie” będzie cyklem warsztatów skierowanych do kuratorów, edukatorów i organizatorów kultury, w ramach których powstaną praktyczne wytyczne łączące perspektywę ekologiczną i cyfrową w pracy wystawienniczej. Uczestnicy wezmą udział w serii spotkań online, podczas których analizowane będą wyzwania stojące przed instytucjami sztuki – rosnące koszty energetyczne, konieczność ograniczania śladu węglowego, zmieniające się standardy dostępności oraz nowe narzędzia cyfrowe, w tym sztuczna inteligencja. Warsztaty doprowadzą do opracowania zestawu strategii obejmujących zielone protokoły wystawiennicze, niskoemisyjne metody produkcji i transportu dzieł, a także zastosowanie technologii cyfrowych w planowaniu narracji i w komunikacji z publicznością.
Rezultatem projektu będzie publikacja cyfrowego raportu – zestawu narzędzi i rekomendacji, które instytucje kultury będą mogły wdrażać w swojej codziennej pracy. Dokument stanie się praktycznym przewodnikiem po rozwiązaniach ekologicznych i cyfrowych, tworzonym oddolnie przez osoby aktywnie działające w polu kuratorskim i edukacyjnym. „Zielone strategie kuratorskie” pokażą, że możliwe jest projektowanie działań wystawienniczych w sposób odpowiedzialny środowiskowo i jednocześnie nowoczesny technologicznie, a sama praca kuratorska może być obszarem realnych innowacji ekologicznych i organizacyjnych.



